Herman Jacobs (1921-1994)

Interieur van het kasteel Maxburg te Meer, het buitengoed dat Herman Jacobs en zijn vrouw vanaf 1953 het grootste deel van het jaar bewoonden. Talrijke belevenissen, over vele jaren verspreid, zijn verbonden aan die Maxburgse tijd die zijn stempel drukte op Hermans leven en werk. 

Stilleven 1942

Spelende Meisjes 1953

Onze Lieve Vrouw bij ons - Olie op doek, 100 x 80 cm - 1977

" Haar laatste juweel " - 1944

In pand
Bij Ome Jan in de lombarde
een hand het hoofd vertwijfeld steunt
een hand het kleinood weifelend koestert
blik op oneindig droefenis

Achter de schuine deur
een hand een grijpensklare klauw
een hand gestrekt schijnbaar beheerst
blik op begerig wenkende prooi

Bij Ome Jan in de lombarde
gespannen spel van mijn en dijn
luitspeler tokkelt zijn tanden bloot
blik op het leven zoals het is

Beerse, 15-8-2014
Willy Buysse

Zelfportret
Weerkaatsing in het koper:
De schilder aan het werk.
Het onderwerp gedubbeld:
Een drinkgelag, een schouw met garnituren
Voor koffie, thee en water bij de wijn.
De kaars tweemaal gedoofd:
Het feest is over.

Beerse, 15-8-2014

Willy Buysse

Olie op doek

55x65 cm

Gesigneerd en gedateerd r.o. 1942

 Olie op doek

55x65 cm

Gesigneerd l.o.

Olie op paneel

30x40 cm.

Gesigneerd en gedateerd r.o. " Rome 1947 "


Herman Jacobs (Antwerpen 1921 - 1994) was schilder en tekenaar. Studies aan de Koninklijke Academie (Léon Brunin) en studies bouwkunde aan de Hogere Nijverheidsschool, beiden te Antwerpen. Eerste tentoonstelling in 1940. Italiaanse school – eregast van de Accademia Belgica, waar hij zijn atelier kreeg. Gehuwd met de Zwitserse pianiste Gertrud Distel van Hochwald († 1978). Professor schilderkunst aan de Scuola Svizzera te Rome. Atelier in het Vaticaan: portretschilder (hofschilder) van drie pausen naar het leven (Pius XII, Paus Paulus VI en Johannes Paulus II), waardoor zijn werk een ereplaats verwierf in de musea van het Vaticaan. Schilder van religieuze sacrale kunst en schilder van meer dan 1000 portretten, landschappen en volkse taferelen uit Vlaanderen, Italië en Zwitserland. Pauselijk Ridder, Commandeur in de Orde van San Silvestro, Kapelmeester van Onze Lieve-Vrouw in de Sint-Jacobskerk te Antwerpen.
Overleden op 22 december 1994.

In zijn kunst liet Herman Jacobs zich inspireren door zijn zeer persoonlijke, intuïtieve waarneming, wat veruiterlijkt wordt in een sacrale, dromerige transcendentie. Het onderbewuste wordt vertaald in kleur en licht, in transparantie en reflecties. Sterke gevoelens worden een schets, daarna gaat de kunstenaar volledig op in de materie en de kleuren, en vooral in het licht dat van buiten het doek lijkt te komen, zodat een nieuwe dimensie gecreëerd wordt waarin deze gevoelens beleefd worden.

Herman Jacobs schilderde volgens de traditie van de oude Vlaamse meesters: het  opbouwen in lagen met verschillende onderschilderingen geeft het werk een beweging in de diepte, een driedimensionaal karakter. De techniek van het gelaagd werken van donker naar licht resulteert in een bijna vibrerend lichtspel, waardoor een  sprookjesachtige, mystieke wereld ontstaat, een wereld  “tussen aarde en hemel” die hij vooral in ijle groene en typisch blauwe tinten tot leven bracht. Het ‘Jacobs blauw’ werd zelfs een begrip.

Info gebaseerd op de website http://www.gondacleynhens.be/