Aantal kijkers

woensdag 29 mei 2013

Jules Verstreken (1882-1961)





Lier by night

Zo kleurloos en zo doods, 
waar haalt hij het, 
waar lijkt het op, 
wie wil zoiets in huis, hoor ik u klagen
Maar voor u verder gaat en mij voor gek verklaart 
wil ik u vragen:
Waar komt dat licht vandaan?

Zo eenzaam en verlaten is alleen de nacht 
en dan zijn alle katten grijs 
want enkel zonlicht geeft ze kleuren
De volle maan spiegelt op witgekalkte muren
en steekt de stilte aan.
Het water van de Nete koud en kil 
weerkaatst een oude gevel
De trotse kerk een silhouet, de grijze lucht doorborend
Gummarus in zijn graf laat zich door niets verstoren
Impressie van een stad, de tijd bleef stille staan.

Beerse, 28-10-2013
Willy Buysse


Olie op hout paneel
50x45 cm
Gesigneerd l.o.



Mijmering 

Wat zijn ze pittoresk, 
de oude stulpjes op de hei 
Zonovergoten schamelheid vervalt in stil vergeten 
en smeekt de schilder om vereeuwiging 
De strijd tegen de tijd, 
memorie van een toen 
van noeste arbeid 
en intens gewrocht in arren moede: 
verdwaald en bij gebrek aan beter 
De oude boom is uitgeleefd

Beerse, 8-11-2013
Willy Buysse



Op dit stadszicht met huizen aan het water zien we één van de meest historische plekjes van Lier, ‘De Werf’ genaamd.
Rechts op het schilderij staat ‘De Fortuin’, een gebouw uit 1672, dat aanvankelijk gebruikt werd als graanopslagplaats en nadien als steenkoolopslagplaats. In 1903 werd het de limonadefabriek G. Van Hoof, daarna achtereenvolgens schrijnwerkerij, stadsmagazijn en horecazaak. Sinds 1980 is het beschermd als monument. Het is eigendom van de stad en staat te koop. Het officiële adres is Felix Timmermansplein 7.
Links staat ‘De Papegaai’, een gewezen 18e-eeuwse brouwerij, thans verbouwd tot luxeappartementen. Het hellend vlak naar het water toe was een drenkplaats voor paarden. Het pand heeft een gedeeltelijke onderbouw in de Nete. Op de gevel zie je een ‘straatkapel’ van de gilde der ‘meersseniers’ (een verbastering van het Franse ‘mercenaire’ in de betekenis van ‘koopman, handelaar’; al wie te maken had met maten en gewichten maakte deel uit van dit gilde). Officieel ligt het gebouw aan de Lantaarnstraat 46.


Jules Verstreken (Koningshooikt 1882 - Boechout 1961) woonde te Boechout maar voelde zich in zijn beginperiode sterk aangetrokken tot Lier en het Liers begijnhof met zijn stille mystieke sfeer. Later zou hij vooral grote doeken met Kempische vennen en heidelandschappen schilderen. Hij was net als zijn broer Theofiel lid van de Lierse kunstenaarsvereniging de 'Kenisgilde'.



Isidore Verheyden (1846-1905)

Olie op linnen, 65x45 cm. Gesigneerd  r.o. Verheyden schilderde aanvankelijk in een sombere, realistische stijl, maar rond 1880 evolueerde hij naar een meer impressionistische toets, zoals in dit werk.

Isidore Verheyden (Antwerpen 24 januari 1846 - Elsene 1 november 1905) kreeg zijn opleiding aan de Brusselse Academie (1857-1865, Joseph Quinaux) en nadien in het vrije atelier van Jean-François Portaels. Vestigde zich in 1872 in Hoeilaart en in 1883 te Brussel, maar werkte ook vaak in de Kempen (Kalmthout en Genk), waar hij zich bekwaamde in het landschapsschilderen. Was vanaf 1900 leraar aan de Academie te Brussel waar hij in 1904 directeur werd.

Foto collectie AMVC-Letterenhuis




Joseph Tilleux (1896-1978)



Dit werk is niet meer in mijn bezit.

Présence 

Onzichtbaar haast, de handen op de rug
Waakzame rust, tevreden en bezorgd
Omgeven door de zwaarte
Het harde werk, gedaan en nog te gaan
Tere blauwwitte vlek
Het bidden van de moeder

Beerse, 28-11-2013
Willy Buysse


Olie op Board,35x25 cm. Gesigneerd r.o.


Portret van Stijn Streuvels

Joseph (Jos) Tilleux (Antwerpen 6 april 1896 – 10 juli1978) was
schilder van landschappen, stadsgezichten, straattaferelen en stillevens. Kwam tijdens WOI in contact met Isidore Opsomer en bleef in diens atelier werken tot 1921. Opleiding aan de Academie van Antwerpen en het NHISKA (Albert Ciamberlani, Franz Courtens en Frans Hens). Werd vooral door Frans Hens beïnvloed. Schilderde in een lumineus koloriet en met een vlotte penseelvoering. Was leraar aan de Academie te Dendermonde. Lier en omgeving bekleden een belangrijke plaats in zijn oeuvre. 





John Laenen (1881-1965)

Olie op eiken paneel, 68x48 cm. Gesigneerd en gedateerd  r.o. 1906

Iets tilt het rieten deksel op 
en zet de scène in beweging: barokke dynamiek.
Onstuitbaar rollen de vruchten de helling af,
‘stilleven’ sensu stricto, mouvement pétrifié:
Rodiniaanse spanning van het verstilde leven,
licht en kleur en tast en geur 
gevangen in het moment.

Beerse, 7 januari 2014
Willy Buysse


Over John Laenen is heel weinig met zekerheid geweten. In een boekje van Denijs Peeters over Juliaan De Vriendt (1960) wordt hij tweemaal vermeld als een kunstschilder die in 1930 en 1946 deelnam aan tentoonstellingen te Mortsel. Eenmaal wordt daarbij het geboortejaar 1881 vermeld. Gaat het om de John Laenen die in 1911 een woning liet bouwen te Ekeren aan de Leopoldlei? Gaat het om de Jean Laenen die tijdens WOI vluchtte naar Roosendaal en daar meerdere statige portretten schilderde? Is hij de Jan Laenen die in de jaren 1920 meerdere met dit werk vergelijkbare stillevens met fruit schilderde?

 We hebben op deze vragen geen afdoend antwoord gevonden. Eén en ander komt wel overeen met een folder van een retrospectieve Jan Laenen (Mortsel 6 juni 1881 - 4 juli 1965) die van 21 mei tot 4 juni 1966 werd gehouden in het gemeentehuis van Mortsel. Deze Jan Laenen genoot zijn opleiding aan de Academie te Antwerpen en vervolmaakte zich nadien door zelfstudie in Nederland en Frankrijk. Hij vestigde zich een tijdlang in Parijs om bij het begin van de Eerste Wereldoorlog terug te keren naar Mortsel en te vluchten naar Roosendaal, waar hij enige faam kreeg als portretschilder. In 1921 vestigde hij zich te Brussel en in maart 1963 keerde hij terug naar Mortsel.

 Foto gedachtenisprentje Jan Laenen 1881 - 1965

Carl August Streefkerk (1884-1968)


Olie op doek
30x40 cm
Gesigneerd en gedateerd l.o. 1938


Stil leven

Wachtend op tekst
Wachten op woorden
Die gaan komen
Gaan en komen
De ganzenveer paraat
Intiem gesprek in wording
Een brief, zorgzaam gevouwen en met pen en inkt geschreven, 
wordt op een schaaltje aangereikt, 
geopend en gelezen
Verwoording

Een schilderij stelt een probleem en lost het op.

Beerse, 30-10-2013
Willy Buysse

Carl August Streefkerk werd geboren te Amsterdam op 29 mei 1884. Opleiding aan de Avondtekensschool onder leiding van Jan Walraven. Kreeg ook les van Michel Hendriks en Antonius Hendrikus Trautwein. Woonde en werkte enige tijd in Amstelveen, Amsterdam, Enschede en Naarden, en vestigde zich in 1924 in Bussum, waar hij op 29 augustus 1968 overleed. Streefkerk schilderde en tekende vooral landschappen, stillevens en (hoofdzakelijk Amsterdamse) stadsgezichten.


Anoniem, Paus Pius X

Olie op zink
65x70 cm.

Paus Pius X, geboren als Giuseppe Melchiorre Sarto (Riese 2 juni 1835 - Rome 20 augustus 1914), was paus van 1903 tot 1914. Hij staat bekend als de paus van de kindercommunie en als bestrijder van de modernistische dwalingen. Op 29 mei 1954 werd hij heiligverklaard. Bij het katholieke volk was Pius X zeer geliefd, mede vanwege zijn eenvoudige komaf en Mariale vroomheid. Omdat hij bekendstond als grote, zachtmoedige kindervriend en een ascetische, liefdevolle persoonlijkheid had, namen vele katholieke scholen hem tot patroonheilige.

Dat het hier Pius X betreft, zien we ook aan het wapen op de staatsiestola. Op het schildhoofd is een gevleugelde gouden leeuw afgebeeld als teken van Sint Marcus, patroonheilige van Venetië, waar Pius, voor zijn verkiezing tot paus, patriarch was. Dit blijkt ook uit de woorden op het boek dat de leeuw vasthoudt: Pax tibi Marce Evangelista Meus (Vrede zij U, Marcus mijn Evangelist), wat de wapenspreuk is van Venetië. Het schild toont het wapenstuk dat ook al voorkwam op het bisschoppelijk wapen van deze paus, dat hij koos nadat hij was verkozen tot bisschop van Mantua: een anker te midden van woelige baren. Het gebruik van een anker in de katholieke heraldiek gaat meestal terug tot een tekstpassage uit de Brief aan de Hebreeën (6, 19): De hoop is het veilige en vaste anker voor onze ziel. De ster verwijst naar Maria, Stella Maris (Ster der Zee).

Paus Pius X is hier afgebeeld in koorkledij met de mozzetta of schoudermantel van rood fluweel en afgezet met een witte bontrand, zoals gedragen tijdens de winter (van Allerheiligen tot Pasen).

Anoniem, 18e eeuw

Olie op doek
65x80 cm
Niet gesigneerd

Anoniem, De collecte

Olie op  paneel
15x28 cm
Niet gesigneerd

Herman Jacobs (1921-1994)


Interieur van het kasteel Maxburg te Meer, het buitengoed dat Herman Jacobs en zijn vrouw vanaf 1953 het grootste deel van het jaar bewoonden. Talrijke belevenissen, over vele jaren verspreid, zijn verbonden aan die Maxburgse tijd die zijn stempel drukte op Hermans leven en werk. 



Stilleven 1942



Spelende Meisjes 1953



Onze Lieve Vrouw bij ons - Olie op doek, 100 x 80 cm - 1977





" Haar laatste juweel " - 1944

In pand
Bij Ome Jan in de lombarde
een hand het hoofd vertwijfeld steunt
een hand het kleinood weifelend koestert
blik op oneindig droefenis

Achter de schuine deur
een hand een grijpensklare klauw
een hand gestrekt schijnbaar beheerst
blik op begerig wenkende prooi

Bij Ome Jan in de lombarde
gespannen spel van mijn en dijn
luitspeler tokkelt zijn tanden bloot
blik op het leven zoals het is

Beerse, 15-8-2014
Willy Buysse








Zelfportret
Weerkaatsing in het koper:
De schilder aan het werk.
Het onderwerp gedubbeld:
Een drinkgelag, een schouw met garnituren
Voor koffie, thee en water bij de wijn.
De kaars tweemaal gedoofd:
Het feest is over.

Beerse, 15-8-2014
Willy Buysse










Olie op doek
55x65 cm
Gesigneerd en gedateerd r.o. 1942




 Olie op doek
55x65 cm
Gesigneerd l.o.


Olie op paneel
30x40 cm.
Gesigneerd en gedateerd r.o. " Rome 1947 "


Herman Jacobs (Antwerpen 1921 - 1994) was schilder en tekenaar. Studies aan de Koninklijke Academie (Léon Brunin) en studies bouwkunde aan de Hogere Nijverheidsschool, beiden te Antwerpen. Eerste tentoonstelling in 1940. Italiaanse school – eregast van de Accademia Belgica, waar hij zijn atelier kreeg. Gehuwd met de Zwitserse pianiste Gertrud Distel van Hochwald († 1978). Professor schilderkunst aan de Scuola Svizzera te Rome. Atelier in het Vaticaan: portretschilder (hofschilder) van drie pausen naar het leven (Pius XII, Paus Paulus VI en Johannes Paulus II), waardoor zijn werk een ereplaats verwierf in de musea van het Vaticaan. Schilder van religieuze sacrale kunst en schilder van meer dan 1000 portretten, landschappen en volkse taferelen uit Vlaanderen, Italië en Zwitserland. Pauselijk Ridder, Commandeur in de Orde van San Silvestro, Kapelmeester van Onze Lieve-Vrouw in de Sint-Jacobskerk te Antwerpen.
Overleden op 22 december 1994.

In zijn kunst liet Herman Jacobs zich inspireren door zijn zeer persoonlijke, intuïtieve waarneming, wat veruiterlijkt wordt in een sacrale, dromerige transcendentie. Het onderbewuste wordt vertaald in kleur en licht, in transparantie en reflecties. Sterke gevoelens worden een schets, daarna gaat de kunstenaar volledig op in de materie en de kleuren, en vooral in het licht dat van buiten het doek lijkt te komen, zodat een nieuwe dimensie gecreëerd wordt waarin deze gevoelens beleefd worden.

Herman Jacobs schilderde volgens de traditie van de oude Vlaamse meesters: het  opbouwen in lagen met verschillende onderschilderingen geeft het werk een beweging in de diepte, een driedimensionaal karakter. De techniek van het gelaagd werken van donker naar licht resulteert in een bijna vibrerend lichtspel, waardoor een  sprookjesachtige, mystieke wereld ontstaat, een wereld  “tussen aarde en hemel” die hij vooral in ijle groene en typisch blauwe tinten tot leven bracht. Het ‘Jacobs blauw’ werd zelfs een begrip.


Info gebaseerd op de website http://www.gondacleynhens.be/




Liliane van Hove (1935- )

Olie op paneel
40x50 cm.
Gesigneerd l.o.

Liliane J. Van Hove (Antwerpen, 1935) genoot haar opleiding aan de Academie en aan het Hoger Instituut te Antwerpen (Gustaaf De Bruyne). Vestigde zich medio jaren 1960 met haar partner Jozef W. Cornelis te Lier en is vooral gekend als grafica. Stelde vooral in de jaren 1970 regelmatig tentoon en maakte deel uit van de "6" (met Sonja Bauters, Jozef Cornelis, Gustaaf De Bruyne, Jean-Pierre Decoster en Mark Van Den Poel) en van "Groep X" (met Sonja Bauters, Jozef Cornelis, Gustaaf De Bruyne, Jean-Pierre De Coster, Walter Brems en Renaat Veris). Lerares schilderen aan de Gemeentelijke Kunstacademie van Hove.

Antoon Pilyser (1939- )



Olie op doek, 45 x 40 cm  
l.o. gesigneerd

Antoon Pilyser werd geboren te Schoten in 1939 en kreeg zijn opleiding bij Jan Van Puyenbroeck (1887 – 1972). Hij stelde onder andere tentoon op ' Les Arts en Europe ' in Brussel in 1967 en werd geselecteerd voor de Gaverprijs 1970. Prijs van de Vlaamse Gemeenschap 1989 en Prix de la Communauté francaise 1991. Was werkzaam te Berchem, Antwerpen, thans woonachtig te Waismes, Wallonië. Zijn werk omvat landschappen, stillevens, portretten, interieurs en bloemen in olieverf op doek. Op dit filmpje uit 2012 getuigt hij over zijn opvattingen over kunst: https://www.youtube.com/watch?v=vaT_tgVkcrM.


Henri Mathy (1897-1978)


Jongen in het bos

Een jongeman in een bos. Wie is hij, vraag je je af, wat doet hij daar en waarom? Waar zijn we eigenlijk in de tijdruimte?

Een jongen, duidelijk geen kind meer, met korte broek en lange kousen, de jas iets te strak en de mouwen te kort alsof hij er uitgegroeid is. Hij ziet er een beetje verweesd uit, of moet ik zeggen: wezenloos? Een beetje dromerig, maar zonder glimlach op het gelaat, eerder een zweem van droefenis of melancholie. Of is het moeheid? Hij heeft geen aandacht voor zijn omgeving, hij staart naar de grond of naar zijn schoenen. Heeft hij zich bezeerd misschien? Er vloeit een ondefinieerbare pijn naar de toeschouwer toe. Voelt hij zich eenzaam of levensmoe?

De kleuren van de bladeren en de paddenstoelen aan de voet van de boom verraden dat het herfst is, het seizoen van het verlies, van het afsterven, van het einde van het leven. Met daarin een kleurloze jongeman, aan het einde van zijn prille jeugd. Het landschap neemt hem op, niet liefdevol omarmend maar afstandelijk, hij is er maar hoort er niet te zijn. De tijd staat stil en alle beweging is verdwenen. Je hoort de stilte waarin je alles om je heen vergeet of probeert te vergeten.

Er spreekt iets vertrouwds uit het tafereel, iets intiems. De kunstenaar lijkt de jongeman goed te kennen. Is het zijn eigen vervlogen en verloren jeugd die hier wordt afgebeeld? Is het de kunstenaar zelf die teruggaat in de tijd? Is zijn liggende houding die van de zeventienjarige soldaat die in de loopgraven even ontsnapt of probeert te ontsnappen aan het oorlogsgeweld, op zoek naar zichzelf, op zoek naar antwoorden? We zullen het wellicht nooit weten. 

Zijn er überhaupt wel antwoorden, tenzij dit ene: dat leven altijd sterven is ?

Beerse, 23-10-2013
Willy Buysse 

Wat mij in dit schilderij onmiddellijk intrigeerde, was de onmogelijkheid ervan: je kan je niet voorstellen dat de kunstenaar met zijn schildersezel op een paar meter afstand van de jongen staat om dit tafereel even vast te leggen. De hele scène is dus ‘in scène’ gezet en heeft met de werkelijkheid niets van doen: er is helemaal geen jongen en er is geen bos. We hebben duidelijk te maken met een symbolistisch werk, waarin de ‘werkelijkheid’ niets anders is dan een innerlijke of verinnerlijkte werkelijkheid, een referentiekader zoals dat door symbolisten als de dichter Emile Verhaeren aangewend werd. Mathy was trouwens een groot bewonderaar van de poëzie van Verhaeren en heeft ook werk van hem geïllustreerd. Bovendien is het werk mijns inziens ook sterk autobiografisch. Het zal u niet onbekend zijn dat Mathy, als jonge snaak van 17, vrijwillig en vol idealisme heeft deelgenomen aan de zinloze slachtpartij die de ‘groote oorlog’ genoemd werd. Toen bleek dat zijn 4 verschrikkelijke jaren in de loopgraven compleet zinloos waren geweest, werd Mathy voor de rest van zij leven een fervent tegenstander van al wat oorlog is en ijveraar voor de vrede. Zijn jeugd echter was hij voorgoed kwijtgespeeld, de oorlog had hem te vroeg in de herfst van zijn leven gebracht.


Olie op linnen
80x85 cm
Gesigneerd l.o.


Olie op linnen
25 x 30 cm
Gesigneerd l.o.


Olie op linnen
25x30 cm
Gesigneerd l.o.




Henri Mathy (Landen 1897 - Brussel 1978) trok als zestienjarige naar Antwerpen om er tekenlessen te volgen en kreeg raad en steun van Charles Houben. Bracht de Eerste Wereldoorlog aan het front door en tekende er de verwoeste Vlaamse landschappen. Verdere opleiding aan de Academie te Mechelen. Eerste individuele tentoonstelling in de 'Galerie Nouvelle' te Parijs in 1929. Evolueerde van sociaal geëngageerde onderwerpen naar landelijke taferelen en landschappen. Zijn werk beweegt zich op de grens tussen het Vlaams expressionisme en de Brabantse traditie. Ook bekend als illustrator (Emile Verhaeren). Retrospective te Tienen in 1936 en in de galerij Bortier te Brussel in 1989.