Angelo da Fonseca (Santo Estevam, Goa, 1902 - Pune, Maharashtra, 1967) was een Indisch kunstenaar die beschouwd wordt als de pionier van de Christelijke Culturele Renaissance in India. Hij was schilder, houtsnijder, tekenaar, glazenier en aquarellist.
Een eerste korte opleiding genoot hij aan de J. J. School of Art in Mumbai (Bombay) maar hij kon zich niet vinden in de traditionele Europese opvattingen aldaar en trok naar Kolkota (Calcutta), voor een opleiding in Santiniketan, met Rabindranath Tagore als goeroe en Nandabal Bose als leraar.
Bij zijn terugkeer in Goa in 1931 werd zijn werk fel bekritiseerd door de Portugese Koloniale Regering en door de plaatselijke clerus, omdat hij Indische elementen (gelaatstrekken, kleding, accessoires...) verwerkte in zijn christelijk-religieuze werken. Zo trachtte hij het Christendom dichter bij het volk te brengen.
Hij kreeg daarbij steun van de Jezuïet Henry Heras, stichter van het Indian Historical Research Institute in Mumbai, en later ook van het Vaticaan in de persoon van Paus Pius XII.
Zijn internationale doorbraak kwam er na gunstig onthaalde tentoonstellingen in Lissabon in 1941 en 1951.
