Nicole Baeyens (1939- ); pseud. Nicolas

87 x 43 cm.
1967

Nicole Baeyens, pseudoniem Nicolas (Melle 1939 - ), schildert met lyrische ingetogenheid. Ze gaat daarbij naar de diepte van wezens en dingen. Haar oeuvre evolueerde van een poétische en sfeervolle figuratie naar een sierlijke abstractie. Veel van haar werken zijn nationaal en internationaal bekroond met prijzen, en ze heeft haar eigen museum in Lessines / Lessen.

Haar opleiding kreegt ze aan de Academie te Gent (Marie De Keyser), waar ze in de jaren 1950 de volledige cyclus schilder- en tekenkunst als eerste laureate doorliep, gevolgd door een vervolmakingscursus schilderkunst aan de Academie te Brussel (Leon Devos). Nicolas schildert de laatste jaren doorgaans op grote formaten heel evenwichtige composities, in diverse stijlen: lyrisch abstract en constructivistisch maar ook vaak heel figuratief. 

Jules De Cort (1918-1999)

Zicht op het begijnhof van Lier met de Bodegemstraat uitgevend op Grachtkant.

Jules (Juul) is geboren op 1 augustus 1918 in Lamorbey - Sidcup (GB) als Julius Leopold De Cort en overleden op 11 juli 1999 te Wilrijk. Na het stopzetten van zijn studies regentaat in de Germaanse talen trok hij naar de kunstacademie van Antwerpen (tot 1946; Isidoor Opsomer, Constant Permeke).

Op zijn identiteitskaart stond als beroep fotograaf, maar de meeste tijd bracht hij door met schilderen. Na zijn huwelijk opende hij een winkel van inlijstingen en schilderijen. Voor zijn commercieel werk gebruikte hij soms pseudoniemen, zoals R. S. Dupuy.

Voor foto's van zijn werk, zie de prachtige website

http://www.julesdecort.net/

Henry Rul (1862-1942)

Onderwinter

het beukenbos geurt zwammenrood en notenbruin

de lage zon dwarrelt van geel naar groen

en licht de kruinen parelmoer en oker

want herfst is harvest, oogst

en fall, verval van meer naar minder

het glas is vol, de zandloper draait om

Beerse, 16-11-2014

Willy Buysse

Henry (Henri) Rul (Antwerpen 2 juli 1862 - Viersel 1942) werkte eerst o.l.v. Martinus Pouwelsen uit Middelburg en later bij Joseph Gérard Van Luppen te Antwerpen. Debuteerde op het Driejaarlijkse Salon van Antwerpen in 1882. In zijn werken is de invloed van Théodore Verstraete merkbaar. Voorkeur voor heide- en duingezichten te Kalmthout en voor de omgeving van Viersel. In 1883 was hij medeoprichter en secretaris van de Kring "Als Ik Kan" te Antwerpen en in 1891 medestichter van "Les XIII". In 1895 werd in zaal Verlat een speciale tentoonstelling gehouden rond zijn werk.

Luc De Decker (1907-1982)

Cornelis’ Paradijs

Een geest dwaalt over het water

en heeft de witte waterlelies lief

zoals ze rijzen uit de donkerkoele vijvergrond

en peinzend rusten op het watervlak

De knoppen dicht de avond valt

vredige rimpeling van grijs groen blauw

het laatste licht weerkaatst

spiegelt de bomen in het meer des doods 

en wiegt de geest in weemoedszoete dromen

Een vaag en wonderlijk suizen

Beerse,  1-8-2014

Willy  Buysse

Noot: Cornelis Paradijs is het pseudoniem van Frederik van Eeden (Het Aards Paradijs = de Hof van Eden). De tekst bevat een aantal fragmenten uit gedichten van deze beroemde Nederlander (Ik heb de witte waterlelie lief, De lente, Avond in de stad) en een verwijzing naar de titel ‘Van de koele meren des doods’.

Detail van een zelfportret

Luc De Decker (Ninove 1907 -  Meerbeke 1982) was schilder en tekenaar. Opleiding aan de Academie van Brussel o.l.v. Jean Delville en Alfred Bastien en nadien aan het Hoger Instituut te Antwerpen o.l.v. Isidoor Opsomer. Naast tal van portretten schilderde hij landschappen in zijn geboortestreek, de Brabantse dalen en de Ardense heuvels. Voor een uitgebreide biografie, zie; http://nl.wikipedia.org/wiki/Luc_De_Decker

Lucienne Druart (1909- )

De berouwvolle Petrus (Mit Tränen betrübt)

Lucienne Druart (Brussel 1909 - ) was schilderes en aquarelliste. Opleiding aan de Academie te Leuven o.l.v. Adolf Van Elstraete en Jean Hodru. Voorkeur voor genretaferelen. Stelde tentoon met " Les Arts en Europe " te Brussel in 1967. Op de rugzijde gedateerd 'Louvain janvier 1934', met de vermelding 'étude originale' en de titel 'St. Pierre implorant son pardon'.

Anton van den Hoeven (1940- )

Anton van den Hoeven werd geboren op 21 november 1940 in Rotterdam, waar hij ook de kunstacademie heeft doorlopen. Na zijn opleiding kreeg hij nog privé-les van zijn toenmalige leraar van Well. Hij werkt nog steeds in de omgeving van Rotterdam en staat bekend om zijn nauwkeurig uitgewerkte stillevens, geschilderd met een lichte achtergrond, en om zijn fijne winterlandschappen, zowel op locatie geschilderd als fictief-nostalgisch. 

Van Mendonck

Drempelvrees

Zo veilig binnen lijkt de vrijheid buiten

te warm te koud

Kom mee de deur staat open

De vogels in hun kooi zien er tevreden uit maar zingen niet

Hun klanken vormen woorden zinnen

en sommen letters op het bord

verstild verdriet

Zo ernstig binnen lijkt de blijheid buiten

te streng te vrij

Doe mee de deur staat open

De vogel op zijn tak ziet er gelukkig uit maar weet het niet

Zijn klanken vormen golven winden

en schrijven wolken in de lucht

een vrolijk lied

Beerse, 1-7-2014

Willy Buysse

Paula Verberckmoes

Paula Verberckmoes was gehuwd met de kunstschilder Vital Van Puyenbroeck, zoon van de bekende kunstenaar Jan Van Puyenbroeck. Hun dochter, Greta Van Puyenbroeck, is eveneens kunstenares.

Vernard

Cornelius Franciscus Cotteleer (1853-1914)

             

De R.°D.° is de afkorting (Latijn) van Eerwaarde Heer (Reverendus Dominus).

Cornelius Franciscus Cotteleer bezat een belangrijke verzameling schilderijen en kunstvoorwerpen die op 29 april 1918 geveild is. Van die veiling is de cataloog bewaard. Cotteleer was directeur van het Maricolen Instituut te Antwerpen. In 2009 werd dat instituut gesloten en op zaterdag 14 maart 2009 werd er een uitverkoop gehouden van de ganse inboedel.

M. Boesmans

Pierre Hendrix (1913-1995 )

Pierre Hendrix werd geboren te Antwerpen op 3 april 1913. Van 1927 tot 1934 studeerde hij er aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten. Hij is vooral gekend als landschapsschilder en portretschilder.

Als ‘paysagiste’ zocht hij zijn onderwerpen vaak in de onmiddellijke omgeving: vuile sneeuw, achterkanten van huizenrijen, spoorwegovergangen. Eigen aan zijn landschapsschilderijen is de nostalgie, voortkomend uit de tegenstelling tussen eeuwig en voorbijgaand. “De alledaagse realiteit wordt met liefhebbende ogen bekeken, en daardoor maakt Pierre ze herkenbaar anders,” zei Anton van Wilderode ooit over de landschappen van zijn goede vriend, “daarna kan niets nog lelijk zijn”.

Tot de meest bekende portretten van Pierre Hendrix behoren ongetwijfeld die van organist Jan Walach, romancier Jos Van Rooy, beeldhouwer Albert De Smet en zeker ook dat van dochter Ria (*) met strohoed. In al zijn portretten tracht Pierre Hendrix te reiken naar het nauwelijks zichtbare, naar het verborgene, naar het essentiële.

Zelf omschreef Pierre zijn plastisch werk als het nemen van een berekend risico met kleuren en lijnen, zonder dat hij evenwel ooit wilde vervallen in uitzichtloos geëxperimenteer. Die trefzekerheid en een buitengewoon delicaat coloriet geven aan het werk van deze kunstenaar een eigen signatuur.

Een ogenschijnlijk banaal ongeval deed Pierre Hendrix in het ziekenhuis belanden. Korte tijd later leek alles hem uit handen te glippen: zijn gezondheid, zijn humor, zijn levenslust. Wanneer hij finaal ook het vertrouwde huis aan de Groeneborgerlaan in Wilrijk verloor en palet en penseel hem werden ontnomen, doofden het licht en de kleur langzaam maar onverbiddelijk in hem uit. Hij overleed in het Middelheimziekenhuis op 8 april 1995.

Vrij naar Luc Daems, zie www.dbnl.org/

(*) Ria Hendrix (°Mortsel 5 maart 1951), zelf een befaamde glazenierster, is gehuwd met kunstschilder – graficus Ludo Mariman.

Remi Van Sluys (1907-1994)

Huizen te Najac, Frankrijk

Remi Van Sluys werd geboren te Berchem in 1907 en overleed te Antwerpen in 1994. Opleiding aan de Academies van Berchem, Antwerpen (Franck Mortelmans, Julien Creytens, Joseph Posenaer) en Mechelen (Geert Reusens). Hij was een postimpressionistisch schilder van landschappen, haven- en stadsgezichten, portretten, interieurs en stillevens. 

Detail van een zelfportret

Lucien de Meüe (1911-1970)

Lucien De Meüe was vooral gekend als expert en restaurateur en werkzaam te Elsene.

Julien Creytens (1897-1972 )

Julien Creytens (Wingene 28 maart 1897 – Borgerhout 28 februari 1972) was een post-expressionistisch schilder van landschappen, marines, portretten, interieurs, naakten en stillevens. Eerste opleiding aan de Academie van Maldegem (tekenen, Charles De Vos). Tijdens en na zijn legerdienst (die hem in 1918 naar Antwerpen bracht) verdere opleiding aan de Academie van Antwerpen (Alphonse Van Beurden jr.) en het NHISKA (Isidoor Opsomer, 1920 – 1928). Verkreeg in 1925 de prijs van Rome, in 1926 de Prijs van West-Vlaanderen en in 1927 de Prijs Laurent Meeus en de Prijs der Marineschilders. Was van 1929 tot 1941 leraar aan de Academie van Antwerpen en vanaf 1941 aan het NHISK, waar hij in 1949 Isidoor Opsomer opvolgde als directeur. Was in 1953 lid van de commissie van het Museum van Antwerpen. Reis naar China in 1959. Vanaf 1961 lid van de Koninklijke Academie.

Adriaan Christian Willem Terhell (1863-1949); pseud. Ph. Jacoby

Adriaan Christian Willem Terhell (Venlo 7 maart 1863 - Beverwijk 28 april 1949) was een Nederlandse kunstschilder die werkte in de romantische traditie, ook vaak onder pseudoniemen als C. de Zeeuw, J. le Blanc, Ch. Petit en Ph. Jacoby. Hij woonde en werkte in Bussum tot 1885 en daarna in Den Haag tot 1943. Hier werd hij in 1899 voor vele jaren aangesteld als schilder van familiewapens door de Hoge Raad van Adel. Gedurende de laatste jaren van zijn leven verbleef hij in Twente, onder meer in Denekamp en Enschede. Terhell was een schilder die een groot oeuvre heeft nagelaten, bestaande uit landschappen, zee- en riviergezichten, dorps- en stadsgezichten. Naast olieverfschilderijen produceerde hij vele aquarellen en gouaches. Terhell stierf op 86-jarige leeftijd in Beverwijk, zijn laatste woonplaats.

Gustaaf van Loon (1912-1980)

Gustaaf van Loon was als schilder en aquarellist een autodidact, al kreeg hij wel raad en steun van Octave Soudan en zijn vriend Clément De Porre.

Voor een uitgebreide biografie en talrijke illustraties, zie onder andere http://blog.seniorennet.be/gustaafvanloon/ en http://gustaafvanloon.skynetblogs.be/

George Hendrik Breitner (1857-1923)

Amsterdam - Zicht op de Groenburgwal en Zuiderkerk vanop de Amstel

George Hendrik Breitner (Rotterdam 12 september 1857 - Asterdam 5 juni 1923) ging in 1876 naar de academie in Den Haag en werkte daarna een jaar in het atelier van Willem Maris. In deze beginperiode werd hij beïnvloed door de schilders van de Haagse School.

Breitner koos zijn modellen bij voorkeur uit de lagere klassen: arbeiders, dienstmeisjes en bewoners van volkswijken. Hij zag zichzelf als 'le peintre du peuple', schilder van het volk. In 1886 verhuisde hij naar Amsterdam, waar hij het stadsleven vastlegde in schetsen, schilderijen en foto's. Soms maakte hij, naar het voorbeeld van Monet, van één onderwerp verschillende afbeeldingen, vanuit verschillende standpunten of in andere weersomstandigheden. 

Hoewel Breitner als eerste Amsterdamse stadsfotograaf zijn schilderijen vaak baseerde op eigen foto's, moeten zijn stadsgezichten niet beschouwd worden als accurate weergaves van de werkelijkheid, zoals blijkt uit een in 2004 gepubliceerd kunsthistorisch onderzoek*. 

*E. Schmitz, 'Topografische aantekeningen bij vier stadsgezichten van George Hendrik Breitner', Maandblad Amstelodamum 91 (2004), nr. 3, p. 15-26