Gies Cosyns (1920-1997)

In het land van Valleke*

met dwalende stammen en stronken

veilige bakens op een weg daar ergens

verborgen paden volgen

met zeilende heuvels en dalen

wiegende golven op een zee daar ergens

verborgen einders zoeken

met glooiende gevels en daken

deinende scheepjes bij een kust daar ergens

geborgen stilte vinden

W. Buysse

6 juli 2015

*'Troetelnaam van Valerius De Saedeleer

Gies Cosyns (Kwaremont 31 december 1920 - Oudenaarde 8 februari 1997): 'Een onderwijzer, die beroepsschilder wordt, een kunstenaar die burgemeester speelt en rusteloos organiseert'. Zo staat het in de boeiende monografie 'Gies Cosyns, een lyricus van het landschap' uit 1981. Hij wordt 'de schilder van de Vlaamse Ardennen' genoemd en treedt hierbij 'in het voetspoor van grote schilders van de landschapskunst, zoals de gebroeders Paul, Jan en Herman van Limburg (15e eeuw), Pieter Brueghel de Oude (16e eeuw), Pieter Paul Rubens (17e eeuw), Meindert Hobbema (17e/18e eeuw), Albijn van de Abeele (19e eeuw) en Valerius de Saedeleer (20e eeuw)'.

Gies Cosyns wordt in Kwaremont geboren, waar zijn vader onderwijzer is. Ook hij wordt bevoegd onderwijzer en leraar lichamelijke opvoeding. Tijdens WOII schildert hij eerst in de Kempen en later te Zulte aan de Leie, waar hij kennis maakt met de Latemse school. In 1950 vestigt hij zich als professioneel schilder in zijn geboortedorp, waar hij het huis en atelier 'Uilennest’ betrekt. Veertien jaar later wordt hij burgemeester van die gemeente en dat blijft hij tot 1970, wanneer Kwaremont gefusioneerd wordt met Kluisbergen. 

Zijn missie is om zijn geliefde Vlaamse Ardennen 'gaaf te bewaren voor volgende generaties'. Logisch dat zijn doeken pure liefdesverklaringen zijn aan 'het oude land van altijd'. Hij schildert vrijwel niets anders, behalve af en toe de onmetelijke zee.

In zijn landschappen komen geen personen voor. 'Ze zijn te klein en zouden verdwijnen in de mateloosheid van het vergezicht' en 'ze horen er niet echt in thuis. De dingen die er groeien zijn wel echt, zoals een boom die wast, krom of recht, hoog of breed, schraal of verstruikt'.

Piet Willequet (1950- )

Piet Willequet (°Oudenaarde 1950) is schilder van landschappen en stillevens en woont en werkt in Kluisbergen. Samen met zijn echtgenote Lieve Roeland zet hij jaarlijks zijn schouders onder 'Sculptour', een toptentoonstelling die werken van binnen- en buitenlandse kunstenaars samenbrengt in het domein en in de galerie van het Beukenhof.

Het vertrouwde landschap in de omgeving van zijn woning is de vrome werkplaats voor deze kunstenaar, die binnen zijn gebied telkens weer nieuwe vergezichten en sfeerwisselingen ontdekt en registreert. De adel van de eenvoud, de verfijning van de vormgeving, de helderheid van de sfeer vormen het authentieke waarmerk van de schilderkunst van Piet Willequet.

Henri Geertsen (1892-1969)

Zoon van de schilder

Henri Geertsen (Antwerpen 1892 – Wilrijk 1969) was

schilder, tekenaar, aquarellist, pastellist, etser en burijngraveur. Opleiding aan de Academie van Antwerpen en het NHISKA (1906 –1914, waaronder een jaar bij de graveerder Frans Lauwers). Verbleef tijdens WOI in Maassluis / Nederland en exposeerde in diverse Nederlandse steden evenals in Stockholm. Tweede Romeprijs gravure (1920). Leraar etskunst aan de Academie van Mechelen (1956). Was een nauwgezet graveur en tekenaar van portretten van vrouwen en kinderen en van het pittoreske Antwerpen. Van deze tekening werd een ets gemaakt in spiegelbeeld.

Gabriël De Pauw (1924-2000)

Gabriël De Pauw (Temse 24 maart 1924 - 24 februari 2000) kreeg privélessen van Dis Van Raemdonck. Verdere opleiding aan het Hoger Instituut te Antwerpen (Isidoor Opsomer). De Pauw was een late figuur van het Vlaams expressionisme. Uit zijn werk blijkt een intense liefde voor al wat leeft en ademt. In 1988 verscheen een monografie over zijn leven en werk van de hand van Alex Van Der Linden.

Henri Seghers Jr. (1848-1919)

.

Aquarel naar het schilderij van Anthony van Dyck (KMSK Antwerpen)

Henri Seghers was schilder, aquarellist, tekenaar en etser. Hij is vooral bekend als marineschilder: hij beschouwde schepen en de Antwerpse haven als zijn geëigende wereld en zijn werken hebben een grote documentaire waarde aangaande de scheepvaart van 1870 tot 1914, de periode dat hij actief was. Hij wordt daarbij meestal in één adem genoemd met zijn zoon Maurice (1883-1959).

Jan-Frans Cantré (1886-1931)

Jan-Frans Cantré (Gent, 21 juli 1886 - 21 december 1931) is vooral bekend als houtsnijder en illustrator en in mindere mate ook als schilder. Hij vond zijn inspiratie in de mens: arbeidende boeren, vrome ouderlingen, volkstypen, pelgrims. Dat alles in een expressionistische vormgeving. Na WOI ging hij zich bijna uitsluitend toeleggen op de houtsnijkunst. Sneeuwlandschappen behoorden tot zijn meest geliefde onderwerpen.

Hiver en Flandre

Even wat beelden tussendoor

Een mooi gedetailleerd bronzen beeldje van een mij onbekende kunstenaar

Raf Verjans (Tongeren, 12 mei 1935 - 27 januari 2022) was beeldhouwer, edelsmid en ontwerper van juwelen. Opleiding aan de Ecole des Métiers d'Art van Maredsous (1949 - 1956) onder leiding van pater Anselme Gendebien, verdere opleiding in Athene en bij Alnardo Pomodoro in Milaan. Vestigde zich in 1958 als zelfstandig beeldhouwer - edelsmid te Tongeren en behaalde diverse prijzen en vermeldingen in binnen- en buitenland. Zijn kunst was aanvankelijk, conform zijn opleiding in de abdij van Maredsous, religieus van inspiratie, maar evolueerde naar meer maatschappij-kritische profane onderwerpen. Stond open voor constante vernieuwing en voor experimenten met uiteenlopende materialen. Werkte in de jaren '60 een tijdlang samen met het kunstlaboratorium 'Instant Art' te Maastricht. Was in de periode 1980 - 1995 leraar artstieke kunsten en beeldhouwwerken te Brussel. Voor meer details, zie http://www.rafverjans.eu/nl/Raf-Verjans.aspx. Een overzicht van zijn religieuze werken in Vlaanderen vind je op http://balat.kikirpa.be/results.php?linkthrough=VV&linkval=Verjans%2C+Raf.

   

Yves Lohé (5 maart 1947, Fr.) begon in 1972 in Parijs een opleiding ijzersmeedkunst bij Abel Bataillard. Vanaf 1979 werkte hij ook met brons, dat hij vanaf 1991 dank zij meester glazenier Werner Manesse leerde combineren met galssculptuur.

Geo Vindevogel (Gentbrugge 1923 - Deurle 1977) was beeldhouwer en keramist. Eerste opleiding 1939 - 1941 aan de Academie te Gent (Geo Verbanck), aan ‘Ter Kameren’ in Elsene bij beeldhouwer Oscar Jespers en bij Olivier Strebelle. Vervolmaakte zich aan het Hoger Instituut voor Schone Kunsten te Antwerpen en te Brussel. Leraar aan de Normaalschool van Gent en aan de Academie van Aalst. Prijs van Rome in 1949, Provinciale Prijs voor Beeldhouwkunst in 1952, Prijs van Parijs voor Beeldhouwkunst in 1973.

Willy Kreitz (Antwerpen 21 spetember 1903 - Ukkel 3 juli 1982) was medaillist en beeldhouwer. Te Antwerpen opleiding aan de Academie (Josuë Dupon) en aan het Hoger Instituut (Edward Deckers, Egide Rombaux, Ernest Wijnants). Van Leriusprijs in 1925, Prijs van Rome in 1932, Grote Prijs van de Koning in 1935. Creëerde klassiek, gracieus en geïdealiseerd realistisch beeldhouwwerk, waarbij hij streeds streefde naar een zuivere vormgeving en een sterk technische uitvoering.

Marcus van Ravenswaaij (Gorinchem 11 juni 1925 - Hoogblokland 19 april 2003) was beeldhouwer en medailleur. Opleiding aan de Academie voor Beeldende Kunsten te Rotterdam (1945 - 1949). Kenmerkend voor zijn beelden zijn de directheid, het lijnenspel in de compositie en de sterke vorm. Zijn werk is over de hele wereld verspreid.

Onbekend

Onbekend

Onbekend

Onbekend

Onbekend